Schoonmaak

Van tevoren zag je het nooit aankomen, het was er pas als je uit school kwam, de gang binnen kwam. Er was de geur van zeep, iets citroenerigs, maar net anders. Misschien was het door het stof dat zich met de geur had vermengd of door de zon die door de open ramen ruimhartig werd binnengelaten. Het huis, ons huis, het leek door alle gestapelde spullen van zichzelf vervreemd. Maar die geur was overal, in alles en eromheen. Het had iets vrolijks, de gestapelde spullen, de uitgeklede ramen, het voorjaar dat er zomaar zonder moeite binnen was gewandeld. Een nieuwe tijd, een nieuw behang boven de kachel. Alles hier vertelde iets van wat voorbij was, maar ook van wat komen ging.

Staand voor het aanrecht, keurig op een rij, zo smeerden we onze boterhammen, iets te dik. De dagelijkse ruzie, het onderling corrigeren, we lieten het achterwege, terwille van het voorjaar.